Son Pagan imparator Iulianus Apostata’nın Caesarea ile düşmanca ilişkilerinin sebepleri

Roma İmparatoru Büyük Constantinus’un Constantinopolis’i ikinci başkent olarak seçmesi ve Hıristiyanlığı benimsemesinin ardından 313 yılında Hıristiyanların dinsel özgürlükleri tanınmıştır. Ancak bu durum İmparator Iulianus Apostata (361-363) dönemi için pek de geçerli olmamış ve özellikle Cappadocia Bölgesi’nin başkenti Caesarea’nın Hıristiyan halkı Iulianus’dan çok zarar görmüştür. Bu çalışmada, Doğu Roma İmparatorluğu’nun son pagan imparatoru Iulianus Apostata’nın çocukluk yıllarından itibaren başlayan ve imparator olduğu zamanlarda da devam eden Caesarea ile düşmanca ilişkileri ve bunun sebepleri ele alınmaktadır. Iulianus’un imparatorluk sarayından uzakta, zorunlu olarak gönderildiği Caesarea’daki Macellum adı verilen kışlada geçirdiği yıllar onun bölge halkına düşman olmasının ana sebebi olarak öne çıkmaktadır

Once the Roman Emperor Constantine embraced Christianity and moved his capital to Constantinople, he legalized Christianity in 313 AD. Nevertheless, the rule of Emperor Julianus Apostata (361-363) became an exception and especially the Christian population of Caesarea, the capital of Cappadocia province, suffered greatly under his rule. This article aims to shed light on the causes of Julianus’ enmity toward the Christians and argues that the core cause of Julianus’ enmity toward the Christians was his six-year mandatory stay in Macellum garrison of Caesarea.