Maybe a New Target for Gliomas: AQP1

Gliomas are the most common and aggressive tumors of the central nervous system, with poor prognosis. Studies on their diagnosis and treatment are critical. This study investigates the roles of Aquaporin family members, specifically AQP1 and AQP4, in gliomas using in silico methods. Expression levels of AQPs in Low-Grade Glioma (LGG) and Glioblastoma Multiforme (GBM) glioma subtypes were analyzed using GEPIA, UCSC Xena, Gliovis, cBioPortal, and Ivy GAP tools. Findings revealed that AQP1 and AQP4 expressions were significantly higher in tumor tissues compared to normal tissues in LGG and GBM datasets. Survival and prognosis analyses showed AQP1 levels were lower in the Oligodendrogram subtype of LGG, whereas both AQP1 and AQP4 levels were elevated in other subtypes. These results highlight AQP1 and AQP4 as key contributors to glioma pathogenesis and patient survival. While AQP4 is already known, AQP1 emerges as a potential novel biomarker or drug target for aggressive gliomas. Future studies should further explore its therapeutic potential.

Gliomlar, merkezi sinir sisteminin en yaygın ve agresif tümörleridir ve prognozları genellikle kötüdür. Bu nedenle, gliomların tanı ve tedavisine yönelik çalışmalar büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, in silico yöntemlerle Aquaporin ailesi üyeleri, özellikle AQP1 ve AQP4'ün gliomlardaki rolleri incelenmiştir. LGG ve GBM gliom alt tiplerinde AQP ekspresyon seviyeleri GEPIA, UCSC Xena, Gliovis, cBioPortal ve Ivy GAP analiz araçlarıyla değerlendirilmiştir. Bulgular, AQP1 ve AQP4 gen ekspresyonlarının LGG ve GBM veri setlerinde tümör dokularında normal dokulara kıyasla daha yüksek olduğunu göstermiştir. Sağkalım ve prognoz analizleri, AQP1 seviyelerinin LGG'nin Oligodendrogram alt tipinde düşük, diğer tüm alt tiplerde ise AQP1 ve AQP4 seviyelerinin yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Bu sonuçlar, AQP1 ve AQP4'ün gliom patogenezi ve hasta sağkalımında önemli roller oynadığını göstermektedir. AQP4’ün yanı sıra AQP1 de agresif gliomlara karşı yeni bir biyobelirteç veya ilaç hedefi olarak değerlendirilebilir. Bu genlerin terapötik potansiyeli, gelecekteki çalışmalarda araştırılmalıdır.