Kas yoksunluğu algısı ve tükenmişlik nedeni olarak vücut geliştiricilerde mükemmelliyetçilik

Bu araştırmada, vücut geliştirme sporcularında spora özgü mükemmeliyetçilik eğilimlerinin kas yoksunluğu algısı ve tükenmişlik düzeyleri ile ilişkisi incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini, Türkiye genelindeki çeşitli spor salonlarında düzenli olarak antrenman yapan 18 yaş ve üzeri 203 erkek ve 181 kadın olmak üzere toplam 384 sporcu oluşturmaktadır. Araştırma betimsel ve ilişkisel tarama modellerine dayalıdır ve nicel veri toplama yöntemlerinden anket tekniği kullanılmıştır. Veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Formu, Spora Özgü Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği, Kas Yoksunluğu Algısı Ölçeği ve Spora Özgü Tükenmişlik Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde öncelikle normallik varsayımı çarpıklık-basıklık değerleri ve Kolmogorov-Smirnov testi ile değerlendirilmiştir. Normal dağılım varsayımı sağlanan veriler için bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü ANOVA analizleri uygulanmıştır. ANOVA testinde anlamlı fark tespit edilen durumlarda LSD post-hoc testi ile gruplar arası farklılıklar incelenmiştir. Ölçekler arası ilişkiler Pearson korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular, spora özgü mükemmeliyetçilik ile kas yoksunluğu algısı ve tükenmişlik arasında anlamlı ve pozitif yönde ilişkiler olduğunu ortaya koymuştur. Eğitim düzeyi, sportif deneyim süresi ve performans artırıcı madde kullanımı gibi bazı demografik değişkenlerin bu değişkenler üzerinde anlamlı etkileri bulunmuştur. Özellikle lisans mezunu bireylerin, diğer eğitim düzeylerine kıyasla daha yüksek kas yoksunluğu algısı ve tükenmişlik düzeylerine sahip oldukları saptanmıştır. Buna karşın, haftalık antrenman süresi, diyet uygulama ve takviye kullanımı gibi değişkenlere göre anlamlı farklar tespit edilmemiştir. Araştırmanın bulguları, spor psikolojisi alanında vücut algısı bozukluğu, mükemmeliyetçilik ve tükenmişlik arasında anlamlı bir ilişki olduğunu göstermektedir.

In this study, the relationship between sport-specific perfectionism tendencies and muscularity dissatisfaction perception as well as burnout levels among bodybuilding athletes was examined. The sample of the study consisted of a total of 384 athletes (203 men and 181 women) aged 18 and over, who regularly trained at various gyms across Turkey. The research was based on descriptive and relational survey models and employed a quantitative data collection method through questionnaires. The data collection instruments included the Personal Information Form, the Multidimensional Sport-Specific Perfectionism Scale, the Muscularity-Oriented Body Image Scale, and the Sport-Specific Burnout Scale.In the data analysis phase, the normality assumption was tested using skewness-kurtosis values and the Kolmogorov-Smirnov test. For data that met the assumption of normal distribution, independent samples t-test and one-way ANOVA analyses were conducted. In cases where the ANOVA test revealed significant differences, group comparisons were further explored using the LSD post-hoc test. Relationships between the scales were assessed through Pearson correlation analysis.The findings revealed significant and positive relationships between sport-specific perfectionism, muscularity dissatisfaction, and burnout. Demographic variables such as educational level, duration of athletic experience, and use of performance-enhancing substances were found to have significant effects on these variables. In particular, individuals with a bachelor's degree exhibited higher levels of muscularity dissatisfaction and burnout compared to those with other educational backgrounds. In contrast, no significant differences were found based on weekly training duration, dieting habits, or use of supplements. The results demonstrate that there are statistically significant relationships between body image disturbance, perfectionism, and burnout within the field of sport psychology.