Dijital çağda kuran öğretimi: teknoloji ve sosyal medyanın kuran eğitimindeki yeri
Dosyalar
Tarih
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
Özet
Bu çalışma, COVID-19 pandemisiyle hız kazanan dijitalleşme sürecinin Kur’an eğitimi üzerindeki etkilerini incelemektedir. Araştırma, çeşitli sosyal medya platformları (YouTube, Instagram, Zoom ve WhatsApp gibi) ve uzaktan eğitim sistemleri üzerinden verilen Kur’an derslerini kapsamaktadır. Bu bağlamda, dijital Kur’an eğitiminin sunduğu avantajlar (erişilebilirlik, esneklik, bireyselleştirilmiş öğrenme gibi) ve sınırlılıklar (yüz yüze etkileşimin azlığı, teknik altyapı eksiklikleri, telaffuz ve kıraat becerilerinin gelişimindeki zorluklar) çoklu veri kaynakları üzerinden değerlendirilmiştir. Çalışmanın amacı, dijital araçların Kur’an eğitimine dâhil edilmesiyle karşılaşılan fırsat ve sorunları tespit ederek, geleneksel ve dijital yöntemlerin sentezlenebileceği etkili bir model önerisi sunmaktır. Bu doğrultuda, dijital Kur’an eğitimi sunan kişi ve kurumlardan elde edilen anket verileri ile literatür ve sosyal medya içeriklerine dayalı olarak doküman analizi yöntemiyle nitel bir araştırma gerçekleştirilmiştir. Anketler, hem eğitim alan hem de verenlerin dijital eğitime ilişkin deneyim ve görüşlerini yansıtmaktadır. Literatür taraması sonucunda, mevcut çalışmalarda teknolojinin Kur’an eğitimindeki potansiyel katkılarına yeterince odaklanılmadığı, özellikle sosyal medya temelli öğretim araçlarının pedagojik etkilerinin derinlemesine analiz edilmediği tespit edilmiştir. Bulgular, özellikle kıraat ve telaffuz becerilerinde yüz yüze eğitimin önemini vurgulamış bununla beraber dijital ortamların sürekli erişim, bireysel tempo ve zamandan bağımsız öğrenme gibi avantajlarını öne çıkarmıştır. Sonuç olarak, dijital eğitimin geleneksel Kur’an öğretimini tamamen ikame edemeyeceğine; ancak onu tamamlayıcı biçimde destekleyebileceğine varılmıştır. Bunun için de sürdürülebilir ve nitelikli bir dijital Kur’an eğitimi gerçekleştirilebilmesi adına teknik altyapının güçlendirilmesi, eğitimcilerin dijital pedagojik becerilerinin artırılması ve karma (hibrit) modellerin geliştirilmesi gerekmektedir.