PIKTES + projesi kapsamındaki Türkçe öğretmenlerinin hikâyeleri: Bir anlatı çalışması

Bu çalışmada, PIKTES + projesi kapsamında Türkçe öğretimi yapan Türkçe öğretmenlerinin anlatıları aracılığıyla Suriyeli öğrencilere dil öğretim sürecinde yaşananların incelenmesi amaçlanmıştır. Nitel araştırma desenlerinden biri olan anlatı araştırmasının yaşam öyküsü türünün kullanıldığı çalışmada on Türkçe öğretmeni çalışma grubunu oluşturmuştur. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme kılavuzu aracılığıyla toplanmış, içerik analizi yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Türkçe öğretmenlerinin PIKTES + projesine dâhil olma sürecinde medya araçlarının katılımcıların projeden haberdar olmasında, mülakat sürecinin işe başlama aşamasında, düzenlenen seminerlerin eğitim aşamasında mesleki gelişimlerine katkı sağladığı ortaya çıkmıştır. Öğretmenler göreve başladıkları ilk günlerinde yöneticilerin projeden habersiz olmasının deneyimlerini olumsuz yönde etkilediğini, Suriyeli yardımcı öğretmenlerin desteğini, başvuru sürecindeki belirsizlik ve bekleme döneminin zorlu bir aşama olduğunu dile getirmişlerdir. Türkçe öğretmenleri Suriyelilerin kültürü hakkında özellikle çocukların eğitimine ve kadınlara yeteri kadar değer verilmediğini belirtmektedirler. Türkçe öğretmeni olmak hakkındaki düşüncelerinde katılımcılar Türkçe öğretimini sadece bir iş olarak değil, aynı zamanda bir kimlik ve anlam kaynağı olarak benimsediklerini ifade etmişlerdir. Öğretmenler materyal eksikliği, öğrenciler arasındaki düzey farkı, ailelerin ilgisizliği, ana dilin Arapça olması, disiplin sağlayamama gibi sorunlar yaşamaktadırlar. Çözüm önerisi olarak bireysel materyal hazırlama, aile iletişimi, Türklerle iletişim kurma, farklı teknikler kullanma durumlarını belirtmişlerdir. Öğrencilerin Türkçeyi öğrenme süreçleri hakkında, isteksiz bir tutum sergilediklerini, öğrenmeye karşı direncin genellikle aile ortamı ve çevresel faktörlerle ilişkili olduğunu Türkçeye maruz kalmadıklarını ve ihtiyaç duymadıklarını dile getirmişlerdir. Türkçe öğretmenleri okulda geçirdikleri bir günlerinde dil öğretimi sürecinde iletişim kurma ve okumaya önem vererek ders içeriğini zenginleştirmeye çalıştıklarını belirtmişlerdir. Öğretmenler Suriyeli öğrencileriyle ilişkilerinde sevildiklerini hissettiklerini, mutlu hissettiklerini ve merhamet hissettiklerini dile getirmişlerdir. Türkçe öğretmenlerinin edindikleri deneyimler neticesinde Suriyelilere bakış açılarında zaman içinde değişimler olduğu ve olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Türkçe öğretmenleri unutamadıkları anılarında, yaşadıkları anlamlı deneyimlerle eğitim süreçlerine olan katkılarını ifade etmişlerdir.

This study aims to examine the experiences of the language teaching process to Syrian students through the narratives of Turkish teachers who teach Turkish within the scope of the PIKTES + Project. In the study where the life story type of narrative research, one of the qualitative research designs, was used, ten Turkish teachers formed the study group. Data were collected through a semi-structured interview guide and examined using the content analysis method. It was revealed that during the process of Turkish teachers' inclusion in the PIKTES + project, media tools contributed to the participants' awareness of the project, the interview process at the start of the job, and the seminars organized at the training stage contributed to their professional development. Teachers stated that the fact that the administrators were unaware of the project on their first days of duty negatively affected their experiences, the support of Syrian assistant teachers, and the uncertainty and waiting period during the application process were a difficult stage. Turkish teachers stated that not enough value was given to the culture of Syrians, especially children's education and women. In their thoughts about being a Turkish teacher, participants stated that they adopted teaching Turkish not only as a job but also as a source of identity and meaning. Teachers experienced problems such as lack of materials, level differences between students, indifference of families, the mother tongue being Arabic, and inability to maintain discipline. They stated individual material preparation, family communication, communicating with Turks, and using different techniques as a solution suggestion. They stated that students exhibited an unwilling attitude about the process of learning Turkish, that resistance to learning was generally related to the family environment and environmental factors, that they were not exposed to Turkish and that they did not need it. Turkish teachers stated that they tried to enrich the course content by giving importance to communication and reading in the language teaching process during one of their days at school. Teachers stated that they felt loved, happy and compassionate in their relationships with their Syrian students. As a result of the experiences gained by Turkish teachers, it was concluded that there were and were not changes in their perspectives towards Syrians over time. Turkish teachers expressed their contributions to the educational processes with the meaningful experiences they had in their unforgettable memories.