Annelerin bağlanma biçimleri ve psikolojik sağlamlılığı ile okul öncesi dönemdeki çocukların benlik algısı arasındaki ilişkinin incelenmesi

Bu çalışma, annelerin bağlanma biçimleri ve psikolojik sağlamlılığı ile okul öncesi dönemdeki çocukların benlik algısı arasındaki ilişkiyi inceleyen bir çalışmadır. Araştırmanın evrenini Hatay ili sınırlarında bulunan okul öncesi kurumlarda ve anasınıflarında eğitim alan 5-6 yaş çocuklar ve bu çocukların anneleri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise, Hatay ili Kırıkhan ilçesinde bulunan bağımsız anaokulu ve ilkokula bağlı anasınıflarında eğitim alan 5-6 yaş aralığında, 82 kız ve 75 erkek olmak üzere toplam 157 çocuk ve bu çocukların anneleri oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama araçları olarak, Yetişkin Psikolojik Sağlamlık Ölçeği, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri (YİYE-II) ve Purdue Okul Öncesi Çocuklar için Benlik Kavramı Ölçeği (POBKÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde fark testleri için değişkenler ölçeklere göre incelenmiştir. Daha sonra korelasyon ve etki analizleri yapılmıştır. Araştırmada toplanan verilerin korelasyon, regresyon analizi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve t-testi teknikleri ile analizleri yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen korelasyon analizine ilişkin bulgulara göre; Psikolojik sağlamlık ile Purdue Okul Öncesi Çocukları için Benlik Kavramı genel boyutu arasında istatistiksel yönden anlamlı, düşük düzeyde ve pozitif yönlü ilişki bulunmaktadır. Yine Purdue Okul Öncesi Çocukları İçin Benlik Kavramı ile bağlanma biçimleri (Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri Ölçeği) genel boyutu arasında istatistiksel yönden anlamlı, düşük düzeyde ve negatif yönlü ilişki bulunmaktadır. Ayrıca Psikolojik sağlamlık ile bağlanma biçimleri (Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri Ölçeği) genel boyutu arasında istatistiksel yönden anlamlı, orta düzeyde ve negatif yönlü ilişki bulunmaktadır. Araştırmanın regresyon analizi sonucuna göre ise annelerin psikolojik sağlamlılığı ve bağlanma biçimi (yakın ilişkilerde yaşantılar envanteri) algıları, okul öncesi çocuklarının benlik algılarını anlamlı bir şekilde yordamaktadır sonucuna ulaşılmıştır.

This study is a study that looks at the relationship between the mothers' attachment styles and psychological resilience and the self-perception of preschool children. The groups of the study consist of a total of 157 children, 82 girls and 75 boys, between the ages of 5-6 who receive education in independent kindergartens and kindergartens affiliated to primary school in Hatay province and their adult mothers. Adult Psychological Resilience Scale, Experiences in Close Relationships Inventory and Purdue Self-Concept Scale for Preschool Children were used as data collection tools in the study. The data in the study were analyzed with regression analysis, one-way analysis of variance (ANOVA) and t-test techniques. According to the findings regarding the analysis of the results obtained from the research; There is a significant, low level and positive relationship between psychological resilience and the general dimension of Self-Concept for Purdue Preschool Children. There are significant, low level and negative relationships between Self-Concept for Purdue Preschool Children and the general dimension of attachment styles (Experiences in Close Relationships Inventory Scale). In addition, there are significant, moderate level and negative relationships between psychological resilience and the general dimension of attachment styles (Experiences in Close Relationships Inventory Scale). According to the findings of the regression analysis of the research, the perceptions of psychological resilience and attachment style (experiences in close expressions inventory) of the mothers significantly predict their self-perceptions in preschool.