Kara, Hüseyin Gözde Ertürk2020-06-092020-06-0920201300-1337https://dx.doi.org/10.15390/EB.2020.8516https://hdl.handle.net/20.500.12451/7564Bu araştırmanın amacı, televizyona maruz kalma süresi, anne-çocuk oyun süresi ve anne-çocuk ilişkisi arasındaki bağı ortaya koymaktır. Korelasyonel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilen araştırmanın örneklemini İstanbul’da bir okul öncesi eğitimi kurumuna devam eden, yaşları 50-74 ay arasında değişen 73 okul öncesi dönemdeki çocuğun (33 erkek ve 40 kız) annesi oluşturmaktadır. Araştırmada anne-çocuk ilişkisini değerlendirmek için Çocuk Anababa İlişki Ölçeği ve aileye ilişkin demografik özellikleri elde etmek için kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde t testi, varyans analizi ve Pearson korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Televizyona maruz kalma süresi, anne-çocuk oyun süresi ile anne-çocuk ilişkisi arasındaki bağı incelemek üzere çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda, örneklemi oluşturan anne ve çocuklar arasında olumlu bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Anne-çocuk ilişkisi ile bağlantılı olduğu varsayılan annelerin öğrenim durumu, yaşı, anne baba çalışma saatleri ile çocukların cinsiyeti ve doğum sırası değişkenlerinin anne-çocuk ilişki puanları üzerinde anlamlı bir farklılık yaratmadığı belirlenmiştir. Çoklu regresyon analizi sonuçları televizyona maruz kalma süresi ve anne-çocuk oyun süresinin birlikte anne-çocuk ilişkisini anlamlı düzeyde yordadığını ortaya koymuştur. Buna göre; televizyona maruz kalma süresi kontrol altında tutulduğunda çocuklarıyla oyun oynayan annelerin daha güçlü bir anne- çocuk ilişkisi kuracağı, öte yandan annelerin çocuklarıyla oyun oynadıkları süre kontrol altında tutulduğunda evde televizyona maruz kalma süresi fazla olan ailelerde annelerin çocuklarıyla daha zayıf bir ilişki kuracağı beklenmektedir.trAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United Statesinfo:eu-repo/semantics/openAccessAnne-Çocuk İlişkisiAnne-Çocuk Oyun SüresiArticle4520141142410.15390/EB.2020.8516Q3