Postmodern tüketim ve dijital ortama yansımaları: netflix üzerine bir değerlendirme

Abstract

Boş zaman etkinlikleri, reklamdan kaçınma, erişim kolaylığı gibi nedenlerle Netflix vb. dijital içerik platformlarına olan talep her geçen gün artmaktadır. Bu kapsamda çalışma postmodern çağın tüketim bileşenleri açısından Netflix’i mercek altına alarak, Netflix’in bu amaca hizmet eden bir araç olup olmadığı sorusundan yola çıkmaktadır. Postmodernizm ve tüketim konusunda literatürde yapılmış birçok çalışma olmasına rağmen Netflix gibi spesifik bir örnek üzerinden incelemenin olmaması çalışmayı önemli kılmaktadır. Bu kapsamda Netflix, Fırat ve Venkatesh (1993) ile Brown’un (1995) postmodern tüketim bileşenleri bağlamında nitel araştırma yöntemlerinden yorumlayıcı betimsel analiz tekniği ile incelenmiştir. Çalışma sonucuna göre Netflix’in postmodern tüketim bileşenlerine uygun bir yapıda dijital içerik üreticisi olduğu söylenebilmektedir. Tüketim arzusunun zaman ve mekân mefhumlarını tanımadığı bu dönemde, Netflix’in kullanıcılarına istedikleri an ve ortamda içeriklerini ulaştırması postmodern tüketim bileşenleri açısından uygun özellikler barındırdığı ifade edilebilir. Netflix ve içerikleri postmodern tüketici için yeni tüketim katedralleri olarak görülebilmektedir. Nitekim Netflix kullanan bireyler alt kültür ya da yüksek kültür ayrımı olmaksızın kullanıcıların biraraya geldiği sanal cemaatler olarak değerlendirilebilmektedir.

Demand for digital content platforms such as Netflix etc. is increasing day by day due to reasons such as free time activities, advertising avoidance and ease of access. In this context, the study is based on the question of whether Netflix is a tool that serves this purpose by focusing on Netflix in terms of consumption components of the postmodern era. Although there are many studies in the literature on postmodernism and consumption, the absence of a review on a specific example such as Netflix makes this study important. Studies on postmodern consumption components generally consist of information obtained based on the studies of Fırat and Venkatesh (1993) and Brown (1995). In this context, Netflix was analysed via the interpretive descriptive analysis technique in the context of postmodern consumption components of Fırat and Venkatesh (1993) and Brown (1995). According to the results of the study, it can be said that Netflix has a structure suitable for postmodern consumption components. In this period when consumption desire does not recognize the notions of time and space, it can be stated that Netflix has features suitable for postmodern consumption components to deliver its content to its users whenever and wherever they want. Netflix and its contents can be seen as new consumption cathedrals for the postmodern consumer. As a matter of fact, individuals using Netflix can be seen as virtual communities where users come together without any subculture or high culture distinction.